Ονειρεύομαι!!!!!!!!!!!!

 

Ονειρο... το ιδεατό ..το άπιαστο ..το φανταστικό .. το μοναδικό ...το απέραντο ... το ανείπωτο ... το επιθυμητό ...το ανυπολόγιστο... το μυσταγωγικό... το συναρπαστικό... Χρόνος...που τρέχει ...που συνεπαίρνει τα πάντα ...που τίποτα δεν του αντιστεκεται ... όλα του υποκλίνονται... χρόνος αφέντης μα και φίλος της θλίψης και του πόνου... γλυκόλογος σύντροφος και γιατρός ... Αναμνήσεις ... στιγμες ζωής... σημεία οξυγόνου ... αναζωογόνησης οι όμορφες ... δάσκαλοι οι άσχημες... Αναμνήσεις ονείρων ο χρόνος που κυλά.

"Να ονειρεύεσαι! 

Κοίτα μόνο να 'χεις σταμπάρει καλά την έξοδο

κινδύνου από τα όνειρά σου...... 
Τότε σώζεσαι....

 Και ποια είναι η έξοδος κινδύνου?

Έχει και παρακάτω.Έχει κι άλλο.
Προχώρα, λοιπόν, ξεκόλλα! 
Αυτή είναι η έξοδος κινδύνου! "

Αλκυόνη Παπαδάκη

Ονειρεύομαι

Τώρα τελευταία ονειρεύομαι συχνά

Ονειρα όμορφα ,  μαγικα,         ταξιδιάρικα                   Που περιέργως τα θυμάμαι ..
Περιέργως συχνά επαναλαμβανόμενα

Ηλιόλουστα πρωινά που ξημερώνουν
σε σπίτι σαν απο παραμύθι βγαλμένο
με τεράστια φωτεινά δωμάτια
Με κήπο λουλουδιαστό και δέντρα σκιερά

Εγω περιφέρομαι , λέει, στα δωμάτια 
Η ευχαρίστηση ξεχειλιζει ...
Περιφέρομαι άσκοπα και ασταμάτητα 
Βηματίζω διαρκώς ανέμελα, ανάλαφρα

Σχεδόν χειροπιαστό εκείνο το χάδι 
Αέρας λες και αγγιζε τα μπράτσα
Μια άνάσα ζεστή στο λαιμό
Ενα ρίγος στα μάγουλα

Κοιτώ γύρω μου να δώ ποιός,
Ποιος αγαπημένος με πλησιάζει
Χαρά απέραντη με κυκλώνει
Ψυχική και σωματική

Και κανένα δε βλέπω μήτε ακούω
Η αίσθηση όμως υπαρκτή
Και ξυπνώ όλο ευδαιμονία 
Και ώρες μετά ζώ το όνειρο.

Θυμάμαι νύχτα ήταν και τότε
ο αέρας κοιμόταν βαθιά 
στα όνειρά του η αναπνοή σου
με την αυγή παράβγαινε 
ποια θ΄ανασάνει πρώτη.

Εκεί σε συνάντησα κι εγώ
στο φώς της νύχτας 
στη σιωπή του ανεμου
ένα βράδυ που το φεγγάρι 
   χαμογελούσε στ΄αστέρια

        

Κοιτάζεις τα μάτια μου ,Σου χαμογελούν 
Τα χείλη μου σχηματίζουν Ομορφες εικόνες
Το βλέμμα σου γνώριμο, γνώριμα κενό
Τα χείλη σου μια λεπτή γραμμή,γνώριμα ασάλευτη

Απορείς , το βλέπω
Ναι, ακόμα μπορώ , κι απορώ
Μπορώ ακόμα να δημιουργώ το ωραίο 
Και ταυτόχρονα να σε κοιτάζω κατάματα .

Ακόμα και μετά 
Από όλα αυτά και άλλα τόσα
Το πινέλο μου δουλεύει θαυμάσια 
"μάθε τέχνη κι άστη νε, κι αν πεινάσεις.. "

Εσύ όμως τι κοιτάζεις; 
Ετσι κι αλλιώς ποτέ δεν είδες
Ετσι κι αλλιώς ποτέ
Δεν εκτίμησες τη τέχνη της ψυχής μου

Εγω σου χάριζα τα έργα μου 
Κι εσύ τα κρεμαγες στο σαλόνι σου
Εγώ ζωγράφιζα για τη μαύρη ψυχή σου
Κι εσύ με κάρβουνο μουτζούρωνες το σύμπαν μου.

Κι έβαζα τόσα χρώματα-θυμάμαι-
Μέχρι και τον ουρανό εβαψα κόκκινο για χαρη σου 
Τη θάλασσα ζωγράφισα μενεξεδί,
Τ΄άστρα στο χρώμα της φωτιάς μου.

Κι εσυ ακόμα κοιτάζεις, δε χρειάζεται ,μη κουράζεσαι
Οσο το σαλόνι σου είναι γεμάτο από έργα ψυχής 
το βλέμμα σου θα παραμένει άδειο, 
Αδεια και τα βήματά σου στο κενό σου σε οδηγούν

Είναι κάτι μέρες που νομίζω πως ονειροβατώ...είναι κάτι μέρες που νιώθω σαν να μη ζω πραγματικά ...Νιώθω σαν να συμπεριφέρομαι πιο ανάλαφρα ...με πιο εσωτερικά συναισθήματα... σαν να είναι διάφανη η ψυχή μου και να περιφέρεται εκέινη αντι για το δικό μου σώμα.. Μιλώ πιο γλυκά... Χαμογελώ συνεχώς.. Είμαι πιο καταδεχτική... Είναι κάποιες μέρες που λες και ελευθερώνομαι από όλα τα άγχη και τις αγωνίες και περνάει η μέρα όμορφα , ήρεμα, χαρούμενα χωρίς να κάνω καμία προσπαθεια ...Που συμβαίνουν μόνο όμορφα γεγονότα....Που όλα δίνουν την εντύπωση πως η μέρα αυτή είναι σχεδιασμένη στα μέτρα μου...Για μένα και μόνο...Που ακόμα και τα οφθαλμοφανή εμπόδια εξαφανίζονται.. Δε ξέρω πως να το εξηγήσω ...Ισως να ναι τυχαίο γεγονός ...Ισως και να μην είναι... Ομως υπάρχουν αυτές οι μέρες που με κάνουν και νιώθω μοναδικά